Pewną niekonsekwencją ustawodawcy jest wyłączenie strony zwolnionej z kosztów z katalogu podmiotów i przypadków, w których wierzyciel nie jest zobowiązany do uiszczania opłaty w wysokości 150,00 zł (art. 29 ust. 4 u.k.k.) w przypadku np. umorzenia postępowania ze względu na jego bezskuteczność. Katalog ten, zawarty w art. 29 ust. 5 u.k.k., stanowiący o niepobieraniu opłaty w wysokości 150,00 zł od wierzyciela, wśród wymienionych w nim przypadków – m.in. sytuacji egzekucji roszczenia pracowniczego – nie wymienia jako takiej właśnie przesłanki „zwolnienia strony od kosztów komorniczych”. Natomiast ze względu na znaczną różnicę pomiędzy zwolnieniem ustawowym od ponoszeniem tej opłaty, a przypadkami zwolnienia ustawowego wymienionego w u.k.s.c. – w sytuacji gdy często jest to największy koszt postępowania egzekucyjnego, stanowi o wybiórczym traktowaniu różnych kategorii wierzycieli przez ustawodawcę.